Retro muzyka #2 – Yuzo Koshiro, czarodziej od dźwięków Streets of Rage

Jestem pewien, że japoński rynek gier wideo nadal przeżywa kryzys, a co za tym idzie brak ciekawych projektów muzycznych. Przykładów poparcia mojej tezy daleko nie trzeba szukać. Wystarczy przeczytać pierwszy lepszy branżowy magazyn, serwis internetowy o tematyce gier wideo lub zapoznać się z przygotowanym przeze mnie artykułem o tym problemie.

Z nostalgią wspominam niektóre tytuły.

Nic dziwnego, że dla wielu z nas lata 80. były złotym okresem, a szczególnie dla branży muzycznej, gdzie może jeszcze kompozytorów muzyki do gier nie brano na poważnie, ale z czasem wszystko się miało zmienić. Z nostalgią wspominam niektóre tytuły, a szczególnie melodie, które zapadły w mojej pamięci na stałe. Jedną z nich jest seria Streets of Rage (Bare Knuckle) – Sega Genesis, chodzona bijatyka przypominająca rozgrywką inne wówczas znane produkcje o podobnej tematyce (Final Fight – Capcom).

Nie ma takiego dnia, bym nie wracał myślami do ścieżki dźwiękowej autorstwa Yuzo Koshiro – kompozytora, który miał ogromny wpływ nie tylko na branżę muzyczną, ale również na pokolenie młodych muzyków. Artysta w swoim portfolio ma wiele projektów i do dnia dzisiejszego napisał kilka szczególnie udanych produkcji. Niemniej jednak, dla mnie jego największym dziełem pod kątem skomponowanej muzyki jest seria Streets of Rage. Kompozytor w pierwszych dwóch odsłonach Streets of Rage zastosował nieznaną jeszcze wcześniej nikomu w Japonii technikę modulacji syntezatorów marki Roland. W ten sposób uzyskał dźwięki popularne wówczas na terenie Stanów Zjednoczonych dla gatunków muzyki klubowej z elementami jazzu, hip-hopu oraz R&B.

Stał się również pionierem w dziedzinie promocji dotychczas nieznanych gatunków muzycznych dla japońskich graczy.

Dla wielu osób Yuzo Koshiro jest kompozytorem, a szczególnie architektem od dźwięków, który stał się również pionierem w dziedzinie promocji dotychczas nieznanych gatunków muzycznych dla japońskich graczy. Jego wkład w rozwój muzyki do gier wideo w dalszym ciągu jest doceniany, czego najlepszym dowodem jest seria filmów dokumentalnych Diggin’ in the Carts, gdzie w  jednym z odcinków przedstawiono profil artysty oraz jego pracę nad muzyką do Streets of Rage.