Recenzje
Tooth and Tail – muzyka powstańcza
Wydawca
Austin Wintory
Data wydania
5 września 2017
Kompozytor
Austin Wintory, Darren Korb
Sto lat temu miało miejsce niesamowicie ważne dla Rosji (i po części dla świata) wydarzenie. Rewolucja październikowa, która doprowadziła do stworzenia Związku Radzieckiego, być może była przedmiotem jakiejś niszowej gry o której nie słyszałem, ale na pewno nie takiej jak Tooth and Tail.
Ta gra nie jest kierowana do młodszego widza, więc nie miałbym problemów z oglądaniem stylizowanej przemocy między zwierzętami.
W niemalże sto lat po wybuchu rewolucji robotniczej w Carstwie dostajemy możliwość wcielenia się w czwórkę bohaterów konfliktu w świecie zamieszkałym przez antropomorficzne zwierzęta. Fuzja wisielczego humoru, Folwarku Zwierzęcego Orwella i strategii czasu rzeczywistego ze sterowaniem zrobionym pod pady może brzmieć niedorzecznie, ale prawda jest taka, że ta gra rządzi!
Nie dość że wątek single w ciekawy sposób pokazuje konflikt z różnych stron barykady, to jeśli porozmawiamy z naszymi podwładnymi, można zagłębić się w ciekawie nakreślony świat Tooth and Tail. Serio, gdy się zorientowałem, że w młynie nie miele się zboża na mąkę, tylko trzyma się świnie, od czasu do czasu opada piła i oto wyjeżdża z młyna mięso, byłem w lekkim szoku, ponieważ na polach wokół krzątały się pracowicie właśnie te zwierzęta.
Szczęka natomiast gruchnęła o posadzkę, gdy na tyłach kwatery głównej Niebieskich Płaszczy, rozmawiając ze świniami, okazało się, że one mają numery zamiast imion. Niby żarcik wymierzony w RTS-y, gdzie podstawowe jednostki poza funkcją nakręcania ekonomii są pozbawione jakiejkolwiek wartości, tutaj sprowadza to do numerów przyznawanych w obozach koncentracyjnych. Z takim właśnie humorem mamy do czynienia w Tooth and Tail. Właściwie jedyną wadą, jaką znalazłem, jest niekonsekwencja w grafice.
Portrety są doskonałej kreski komiksowej, natomiast gameplay to niezbyt wygórowanej jakości pixel art. Nie przeszkadza on w dynamicznych meczach multi czy czerpaniu przyjemności z fabuły singla, niemniej jednak wolałbym zobaczyć te batalie w większym detalu, bo mam wrażenie, jakbym oglądał ugrzecznione rozpikselowaniem miejsca zbrodni. Ta gra nie jest kierowana do młodszego widza, więc nie miałbym problemów z oglądaniem stylizowanej przemocy między zwierzętami w ładnym rysowanym HD.
Kompozytor postanowił zbudować klimat muzyki powstańczej, buntowniczej i bezpardonowej.
Muzykę napisał Austin Wintory i właściwie tutaj mógłbym poprzestać. Austin staje się symbolem pomysłowej jakości i nie inaczej jest w tym przypadku. Kompozytor postanowił zbudować klimat muzyki powstańczej, buntowniczej i bezpardonowej. Główny motyw przewija się przez liczne instrumentarium, od rozstrojonego pianina barowego, poprzez gitarę akustyczną brzmiącą jak wyciągniętą z okopu, aż po chór złożony z głosów naszych towarzyszy broni. Wintory w pietyzmem starał się stworzyć wrażenie muzyki z roku 1917 oraz tego, jak by brzmiała rozdarta głodem, wojną domową i zmęczeniem wszystkich biorących weń udział. Dlatego też dźwięki są rozchwiane, czasem pełne pasji, agresywne, innym razem chłodne i znudzone.
Jak wspomniałem, nie jest to muzyka lekka ani przyjemna, ale porusza zagadnienia pomijane w narracji o konflikcie.
Wydawać by się mogło, że instrumentaliści zostali poproszeni, by zamierzenie grać niedbale. Przepuszczono wiele poślizgnięć na gryfie tudzież potknięć na innych instrumentach. To nie jest lekka i przyjemna twórczość; to manifest rzeczywistości, której nikt z nas nie chciałby zaznać w swoim życiu.
O tym, że wojna jest piekłem, już wiemy. O tym, jakich bezeceństw potrafią dopuścić się ludzie, wiemy od zawsze. Natomiast rzadko porusza się inne tematy, jak obojętność na krzywdę tych pośledniejszych lub zmęczenie podejrzliwością wynikające z perspektywy zdrady we własnych szeregach. Austin Wintory ubrał powyższe w muzykę, a to osiągnięcie nie byle jakie. Z tego też powodu uważam, iż należy usłyszeć soundtrack z Tooth and Tail chociaż raz.
Austin Wintory ubrał powyższe w muzykę, a to osiągnięcie nie byle jakie.
Jak wspomniałem, nie jest to muzyka lekka ani przyjemna, ale porusza zagadnienia pomijane w narracji o konflikcie, tematy ważne i cechujące tylko dojrzałe dzieła. Soundtrack jest dostępny jako darmowe DLC na platformie GOG.
